Τα συνδικάτα μισθωτών είναι περιθωριοποιημένα στο πεδίο εκπροσώπησης συμφερόντων ενώπιον της ΕΕ. Αποτελούν μόλις το 6% όλων των οργανώσεων, ξοδεύουν μόλις το 1% των συνολικών χρημάτων που ξοδεύονται στο λόμπινγκ και πραγματοποιούν μόλις το 4% των συναντήσεων υψηλού επιπέδου με την Επιτροπή.

Κανένα συνδικάτο δεν είναι ανάμεσα στα 30 λόμπι που ξοδεύουν περισσότερα χρήματα στο λόμπινγκ ετησίως. Το πρώτο που βρίσκουμε στη λίστα είναι η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Εργατών στις Μεταφορές (European Transport Workers’ Federation, ETWF) που είναι 35η.

H εκπροσώπησή τους στα expert groups της Επιτροπής είναι καλύτερη της γενικής παρουσίας τους στις Βρυξέλλες, αλλά και πάλι περιθωριακή (9% των μη κυβερνητικών εδρών έναντι 70% για τα εταιρικά συμφέροντα).

Η πραγματική θέση των συνδικάτων στην ΕΕ έρχεται σε ευθεία αντίθεση με όσα είχε δηλώσει ο πρώην πρόεδρος της Επιτροπής Ζαν-Κλωντ Γιουνκέρ το 2017 με αφορμή την υιοθέτηση του Ευρωπαϊκού Πυλώνα Κοινωνικών Δικαιωμάτων : «αν σαν ΕΕ χάναμε την υποστήριξη των εργαζομένων, της εργατικής τάξης, αν οι εργαζόμενοι νιώθουν παρατημένοι γιατί δε φαίνεται να μας απασχολούν στον ίδιο βαθμό με τις άλλες κοινωνικές δυνάμεις, τότε χάνουμε την υποστήριξή για την ΕΕ γενικά». 

Στον παρακάτω πίνακα παραθέτουμε όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις που κινούνται γύρω από το 1 εκ. € ετησίων εξόδων: 

Δύο κλαδικές οργανώσεις (ΕΤWF και IndustriALL) έχουν να καταφέρει να εξασφαλίσουν μεγαλύτερο ετήσιο πρoϋπολογισμό από τις δύο συνομοσπονδίες του ιδιωτικού (ETUC) και του δημόσιου τομέα (EPSU) αντίστοιχα. Η μία βέβαια (IndustriALL) είναι πολυκλαδική, αφού προέκυψε από τη συνένωση των  ευρωπαϊκών ομοσπονδιών εργατών μετάλλου, ορυχείων-χημείας-ενέργειας και κλωστοϋφαντουργίας – υποδηματοποιίας το 2012. H σχετικά πρόσφατη αυτή εξέλιξη οφείλεται στο γεγονός ότι οι ΕΤWF και InsdustiALL έχουν λάβει τη μερίδα του λέοντος από την παραδοσιακή χρηματοδότηση που παρέχεται από Γενική Διεύθυνση Απασχόλησης της Επιτροπής στους κοινωνικούς εταίρους[1].

Το ακριβές μέτρημα της δύναμης των συνδικάτων ενώπιον της ΕΕ δυσκολεύει και το γεγονός ότι στο Μητρώο διαφάνειας έχουμε πολλές κραυγαλέα λανθασμένες καταχωρήσεις όπως πχ. την Ένωση Ελλήνων εφοπλιστών ή την ομοσπονδία των γαλλικών ασφαλιστικών που είναι εγγεγραμμένες ως συνδικάτα.  

Σε αντίθεση με τις οργανώσεις που εκπροσωπούν εταιρικά συμφέροντα, τα συνδικάτα δε χρησιμοποιούν συμβουλευτικές εταιρείες[2].

[1] Της χρηματοδότησης αυτής επωφελούνται και εργοδοτικές ενώσεις συμπεριλαμβανομένης της Businesseurope

[2] Από τις ΜΚΟ και τις υπόλοιπες οργανώσεις που καταχωρούνται ως «μη εμπορικά συμφέροντα» δε ζητείται να παρέχουν σχετικές πληροφορίες