«Μεταμορφώστε τους επαγγελματικούς σας στόχους σε πολιτικές προτεραιότητες», μπορούμε να διαβάσουμε σε μία εκ των διαφημίσεων της συμβουλευτικής λόμπινγκ «Political inteligence». To λόμπινγκ είναι όντως, κατά μεγάλο μέρος, η διαδικασία παρουσίασης ενός ιδιαίτερου συμφέροντος, οικονομικού ή άλλου, ως το δημόσιο συμφέρον που οφείλουν να προασπίσουν οι αρχές. Ακόμα κι όταν ένας πολιτικός αφήνεται να πεισθεί για εντελώς ιδιοτελείς λόγους, οφείλει και πάλι να δικαιολογήσει δημόσια την επιλογή του εξηγώντας πώς αυτή συνάδει με το δημόσιο συμφέρον.

Ως εκ τούτου το λόμπινγκ, σπάνια μπορεί να έχει πιθανότητες επιτυχίας όταν την θέση που προωθεί προασπίζεται μία μόνο οργάνωση ή ένας μόνο κλάδος. Για να μπορεί κάτι να παρουσιαστεί ως το δημόσιο συμφέρον, πρέπει να μιλούν υπέρ του διαφόρων ειδών οργανώσεις που να εκπροσωπούν όσο το δυνατόν περισσοτέρων διαφορετικών ειδών συμφέροντα.

Γι’ αυτό και σημαντικό μέρος της δουλειάς όλων των ομάδων συμφερόντων είναι η αναζήτηση συμμάχων, τόσο μακροπρόθεσμων στη βάση κοινά αποδεκτών αρχών ή/και συμβατών συμφερόντων, όσο και βραχυπρόθεσμων πάνω σε πολύ συγκεκριμένα νομοσχέδια ή διατάξεις.

Οι ΜΚΟ είναι λιγότερο αποτελεσματικές όταν μιλούν σαν οι αυτόκλητοι γνώστες και υπερασπιστές του δημοσίου συμφέροντος και περισσότερο όταν καταφέρνουν να συγκροτήσουν περισσότερο ή λιγότερο μόνιμες συμμαχίες, πρώτα με άλλες ΜΚΟ με διαφορετικές αποστολές, κι έπειτα με συνδικάτα και μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις. Όταν υπάρχει τέτοια συμμαχία, ικανή να δημιουργήσει την εντύπωση ότι η κοινή θέση είναι υπέρ των καταναλωτών, των εργαζομένων, των μικρών επιχειρήσεων και του περιβάλλοντος, τότε οι πιθανότητες επιτυχίας αυξάνονται.

Οι συμμαχίες μεταξύ διαφορετικών ΜΚΟ τείνουν να είναι μόνιμες κι εκφράζονται τόσο με την ύπαρξη πολλαπλών θεματικών δικτύων (διαφάνεια, ανάπτυξη, ανθρώπινα δικαιώματα, δημόσια υγεία κοκ.) μέσα στα οποία συντονίζονται έχοντας διαφορετικό βαθμό εμπλοκής η καθεμία ανάλογα με τη θεματική, όσο και με το σχηματισμό μιας διακριτής επαγγελματικής και κοινωνικής σφαίρας στις Βρυξέλλες που είναι αυτή των ΜΚΟ. Η σφαίρα αυτή διακρίνεται από μια σημαντική αλλά όχι κυρίαρχη επικάλυψη με τον κόσμο των συνδικάτων. 

Για την εκπροσώπηση οικονομικών συμφερόντων, ιδιαίτερη σημασία έχει η ενότητα ή όχι του υπό ρύθμιση κλάδου, αλλά και το πλήθος των διαφορετικών κλάδων που μπορούν να ομονοήσουν γύρω από ένα κοινό αίτημα προς τους θεσμούς της ΕΕ. Η πολυκλαδική φύση της Διακήρυξης της Αμβέρσας που αναφέρθηκε παραπάνω πχ. είναι βασικό συστατικό της επιτυχίας της. Κατά τη σύνταξη των νομοθετικών της προτάσεων κι όπως μπορούμε να το δούμε από τις αιτιολογήσεις που αναπτύσσονται στις μελέτες επιπτώσεων που συνοδεύουν όλες τις νομοθετικές προτάσεις, η Επιτροπή δίνει ιδιαίτερο βάρος στο ποια άποψη είναι μειοψηφική ή πλειοψηφική μέσα στο ρυθμιζόμενο κλάδο με βάση τα μερίδια αγοράς και στο κατά πόσο υπό-κλάδοι με διαφορετικούς ρόλους στον καταμερισμό εργασίας συμφωνούν ή διαφωνούν. Στις περιπτώσεις που οι μεγάλοι οικονομικοί παράγοντες ομονοούν, τα περιθώρια των μη εταιρικών λόμπι να κερδίσουν σημεία στενεύουν.